Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
це́пеньзоол. цэ́пень, -пеням.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
набежа́тьсов., в разн. знач. набе́гчы;
набежа́ла волна́ набе́гла хва́ля;
набежа́ла стра́жа набе́гла ва́рта;
набежи́т пе́ня набяжы́ць пе́ня.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Verzúgszinsen
plпе́ня за пратэрміно́ўку плацяжу́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Пяня́цця (пенятца) ’папікаць, дакараць, выгаворваць’ (Нар. Гом.), параўн. укр.пеняти ’наракаць; быць няўклюдным’, пеня ’бяда’, рус.пенять ’закідаць камусьці нешта; скардзіцца’, пеня ’папрок’, польск.pieniąc się ’абвінавачваць адзін аднаго; судзіцца’, pienia ’абвінавачванне ў судзе’. Апошняе з канцылярскай мовы ВКЛ (вядомае з 1392 г.): аже вчиниться пеня гостю в Литве (дамова Казіміра Ягайлавіча з Ноўгарадам і Псковам 1440 г.), лічыцца літуанізмам, параўн. літ.painė, painiava ’складаная, заблытаная справа’, у адрозненне ад пеня ’штраф’ (гл.), якое праз польск.репа з лац.росна ’кара’ (Банькоўскі, 2, 553; гл. таксама Фасмер, 3, 233). Дзеяслоў, відавочна, ад першага назоўніка, параўн. літ.painioti ’блытаць, заблытваць; ублытваць, умешваць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Stráfgeld
n -(e)s, -er пе́ня, (грашо́вы) штраф
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
surcharge1[ˈsɜ:tʃɑ:dʒ]n.
1. дадатко́вая нагру́зка, перагру́зка
2. дапла́та, прыпла́та (за пісьмо, бандэроль і да т.п.); дадатко́вы пада́так
3. штраф, пе́ня
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Пе́нтах ’дзіця, якое злуецца, кіпіць’ (ТС). Відаць, генетычна звязана з пе́ня1 (гл.) і з польск.pienia ’суцяга, зваднік’, pieniacz, pieniaka ’той, хто любіць судзіцца, цягацца па судах’. Экспрэсіўны суф. ‑max.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Піня́ць, фалькл.піняці ’наракаць, дакараць’ (віц., Рам. 3), ’злаваць, папікаць’, піняцца ’скардзіцца, злавацца’ (Бяльк.). КЭСРЯ, 332 выводзяць ад пеня, якое са ст.-слав.пена ’штраф’ < пят. росна < ст.-грэч.ποινή ’пакаранне’. Гл. таксама пянягща ’тс’.