пеленгава́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пеленгаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пеленга́цыя, ‑і, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пеленгаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

péilen

vi (за)пеленгава́ць, браць пе́ленг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ánpeilen

vt марск., ав. пеленгава́ць, засяка́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пеленга́цыя

(ад пеленгаваць)

вызначэнне пеленга 1 або месца, дзе знаходзіцца які-н. прадмет, аб’ект.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пеленга́тар

(ад пеленгаваць)

прыбор, які выкарыстоўваецца ў марской і паветранай навігацыі для вызначэння вуглавых напрамкаў (пеленгаў) на берагавыя або плывучыя аб’екты, зоркі, сонца і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)