Аксідо (кіраўнік паўстання) 1/68

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Спітамен (кіраўнік паўстання) 10/196

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Сунбад (кіраўнік паўстання) 10/425

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Канстанцін (кіраўнік паўстання, Балгарыя) 2/92

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пацыфіка́цыя

(лац. pacificatio = уціхаміранне)

кніжн. падаўленне карнымі мерамі паўстання народнага хвалявання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інсурге́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Уст. Удзельнік узброенага паўстання супроць урада; паўстанец. Інсургенты атрадам у пяцьдзесят шабель і дзвесце штыкоў і кос групаваліся ў Звярынскіх лясах. Караткевіч.

[Ад лац. insurgens, insurgentis — які паўстае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абяздо́ленасць, ‑і, ж.

Стан абяздоленага. Раскрываючы сацыяльныя прычыны абяздоленасці і цяжкага жыцця народных мас Беларусі, .. [Гурыновіч] заклікае іх да паўстання, да рэвалюцыйнай барацьбы супраць прыгнятальнікаў, памешчыкаў і самадзяржаўя. Ларчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бальшавіза́цыя, ‑і, ж.

Узмацненне бальшавіцкага ўплыву; павелічэнне колькасці бальшавікоў у якой‑н. арганізацыі. На Заходнім фронце бурная бальшавізацыя салдацкіх камітэтаў (Саветаў) пачалася пасля ўзброенага паўстання ў Маскве. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інсурге́нт

(лац. insurgens, -ntis = які паўстае)

уст. удзельнік узброенага паўстання супраць урада, паўстанец.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

каміза́ры

(фр. camisards)

удзельнікі сялянскага антыфеадальнага паўстання на поўдні Францыі ў пач. 18 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)