*Пахоп, пахопам ’спешна’, ст.-бел. похопъ ’ахвота, жаданне’ (1538) запазычана са ст.-польск. pochop ’імклівасць’, ’руплівасць, ахвота, жаданне’, ’пачатак’, ’імпульс’, ’пачынанне’ (Булыка, Лекс. запазыч., 134). Аналагічна пахопна ’похапкам, спешна’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ; КТС — Сагановіч) з польск. pochopnie, pochopno ’хутка, лёгка, кемліва’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

posunięcie

н.

1. рух; ход;

2. мерапрыемства; пачынанне; захады

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przedsięwzięcie

przedsięwzięci|e

н. справа; пачынанне; прадпрыемства;

ryzykowne ~a — рызыкоўная справа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

venture​1 [ˈventʃə] n.

1. ры́зыка; сме́лая або́ рызыко́ўная спра́ва

2. спра́ва; пачына́нне; фі́рма;

a joint venture суме́снае прадпрые́мства

♦

at a venture fml наўга́д, наўздага́д;

run the venture рызыкава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

undertaking [ˌʌndəˈteɪkɪŋ] n.

1. спра́ва, пачы́н, пачына́нне;

a risky undertaking рызыко́ўная спра́ва;

a commercial undertaking камерцы́йная спра́ва

2. fml абяца́нне, гара́нтыя;

give a solemn undertaking дава́ць сур’ёзнае абяца́нне

3. [ˈʌndəteɪkɪŋ] пахава́льнае бюро́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

предприя́тие ср.

1. прадпрые́мства, -ва ср.;

промы́шленное предприя́тие прамысло́вае прадпрые́мства;

2. (дело) спра́ва, -вы ж.; (начинание) пачына́нне, -ння ср.; (мера) за́хад, -ду м., ме́ра, -ры ж.; (афера) афёра, -ры ж., афе́ра, -ры ж.;

риско́ванное предприя́тие рызыко́ўная спра́ва;

сме́лое предприя́тие сме́лая спра́ва (сме́лае пачына́нне).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пачы́н, ‑у, м.

1. Пачатая кім‑н., па чыёй‑н. ініцыятыве справа; пачынанне. Падтрымаць пачын наватараў. Патрыятычны пачын. □ Пачын брыгад камуністычнай працы — Вось ён — наступных дзён жывы пралог! Звонак.

2. Разм. Пачатак чаго‑н., якой‑н. справы. [Грабок:] — Глянь, колькі! Падахвоцілі і мяне на пачын за рыдлёўку ўзяцца. Краўчанка. Каля касы, як сталы, Грошы двойчы злічыў І падумаў: «Нямала, Хоць і першы пачын!» Матэвушаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Begínnen

sub n -s пачына́нне

vorm ~ sich besínnen macht gewínnen* — прысл. перш чым зрабі́ць, до́бра паду́май

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Пачы́н ’пачатак, зачынанне’ (Нас.), слаўг. ’першая сяліба, выселак, вёсачка’ (Яшк.). Укр. почи́н ’пачатак’, рус. почи́н ’тс’, ’ініцыятыва’, чэш., славац. кніжн. počin ’тс’, ’дзеянне’, ’учынак’, ’пачынанне’, балг. по́чин ’пачын’. Утворана ад прасл. дзеяслова počęti пры наяўнасці ўжо існаваўшай лексемы činъ, якая ўзыходзіць да і.-е. *k​uei̯‑n‑u‑ ’укладанне пластамі, упарадкаванне’. Паводле Трубачова (Эт. сл., 4, 114), суфікс ‑n‑ у činъ мае выгляд і функцыі першаснага іменнага фарманта, як і konъ. Больш падрабязна пра činъ гл. SP, 2, 200–201.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ла́вачка ​1, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Памянш.-ласк. да лаўка ​1 (у 1 знач.). [Сынклета Лукічна] ўзышла на ганак з разьбянымі слупкамі-калонкамі і з лавачкамі па баках. Шамякін.

ла́вачка ​2, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. Разм. Памянш.-ласк. да лаўка ​2. Заглянуць у лавачку.

2. перан. Разм. Неадабральны, недазволены занятак, пачынанне; група ўдзельнікаў гэтага занятку, пачынання. Завёў лавачку. Гэта адна лавачка.

•••

Закрыць лавачку гл. закрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)