Verbum

зачы́н, -у, м.

1. Пачатак чаго-н., пачын (разм.).

Зрабіць з. у якой-н. справе.

2. Традыцыйны пачатак (у творах народнай паэзіі).

З. быліны.

|| прым. зачы́нны, -ая, -ае.

зара́за, -ы, ж.

Хваробатворны пачатак, які распаўсюджваецца мікробамі.

Рассаднік заразы.

Распаўсюджанне заразы.

зажы́нкі, -нак.

Пачатак жніва і яго святкаванне.

Спраўляць з.

|| прым. зажы́нкавы, -ая, -ае.

зазі́мак і за́зімак, -мку, мн. -мкі, -мкаў, м.

Першы снег з марозам; пачатак зімы.

світа́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Час перад усходам сонца; самы пачатак раніцы.

Выгнаць карову ў поле на світанні.

2. перан. Ранні перыяд, пачатак чаго-н.

С. майго юнацтва.

|| прым. світа́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

першадрука́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Чалавек, які паклаў пачатак кнігадрукаванню.

Беларускі п.

Францыск Скарына.

ра́нак, -нку, мн. -нкі, -нкаў, м.

Пачатак дня, раніца.

◊

Добрага ранку! — ранішняе прывітанне пры сустрэчы.

першаасно́ва, -ы, мн. -ы, -но́ў, ж. (кніжн.).

Асноўны пачатак.

Факты — п. ведаў.

|| прым. першаасно́ўны, -ая, -ае.

запе́ў, -пе́ву, мн. -пе́вы, -пе́ваў, м.

1. Пачатак песні.

2. Зачын у народнай паэзіі.

|| прым. запе́ўны, -ая, -ае.