цю́хаць

‘ісці марудна, паціху’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. цю́хаю цю́хаем
2-я ас. цю́хаеш цю́хаеце
3-я ас. цю́хае цю́хаюць
Прошлы час
м. цю́хаў цю́халі
ж. цю́хала
н. цю́хала
Загадны лад
2-я ас. цю́хай цю́хайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час цю́хаючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

поса́пывать несов. (паці́ху, зрэ́дку, час да ча́су) сапці́, паса́пваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

softly

[ˈsɔftli]

adv.

паці́ху, ці́ха

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

похоха́тывать несов., разг. (паці́ху, зрэ́дку, час ад ча́су) рагата́ць; параго́тваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

похра́пывать несов., разг. (паці́ху, зрэ́дку, час ад ча́су) храпці́, пахра́пваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

powolnie

павольна, марудна; паціху

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ciszkiem

разм. паціху, цішком

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Та́мкаць ’размаўляць павольна, паціху’ (Юрч. Вытв.). Няясна; відаць, гукапераймальнага паходжання.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Нэ́маць ’красці, паціху браць’, намнуць ’украсці, паціху ўзяць’ (Нас.). Паводле Насовіча, запазычана з ням. nehmen ’браць’, згодна з пазнейшым удакладненнем Карскага, праз яўр. (ідыш). Відаць, сюды ж гродз. Умнуць ’прапасці’ (Сцяшк. Сл.), праз стадыю намнуты (намнутый) ’украдзены’ (Нас.), г. зн. ’прапаўшы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

незнаёмец, ‑мца, м.

Незнаёмы, невядомы чалавек. Паціху прабіраючыся наперад, Алесь не зводзіў вачэй з незнаёмца. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)