патро́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. патройваць — патроіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утро́іць, утрою, утроіш, утроіць; зак. што.

Павялічыць утрая, патроіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verdréifachen

vt патро́іць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

патрае́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. патроіць і стан паводле знач. дзеясл. патроіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патраі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. патраю́ патро́ім
2-я ас. патро́іш патро́іце
3-я ас. патро́іць патро́яць
Прошлы час
м. патраі́ў патраі́лі
ж. патраі́ла
н. патраі́ла
Загадны лад
2-я ас. патраі́ патраі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час патраі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

potroić

зак. патроіць, утроіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

патро́ены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад патроіць.

2. у знач. прым. Большы ў тры разы. [Паўліна Цітаўна:] — Я ведаю толькі адно: выберуць — буду працаваць з патроенай энергіяй, каб апраўдаць давер’е. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патро́ены

1. прич. утро́енный; см. патро́іць;

2. прич., разг., с.-х. строённый; см. патраі́ць;

3. прил. утро́енный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павялічыць, пабольшыць, падвысіць, падбольшыць; падвоіць, патроіць (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

дазво́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.

1. што, з інф. і дадан. сказам. Даць дазвол, згадзіцца на што‑н. Дазволіць пастаноўку п’есы. Дазволіць увайсці. □ Коні, .. як толькі ім зноў дазволілі перайсці на ступу, пачалі задаволена фыркаць. Брыль.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Даць магчымасць што‑н. зрабіць; ажыццявіць. Мінеральныя ўгнаенні дазволяць за 7 гадоў амаль патроіць ураджаі. Дуброўскі. [Тварыцкі] дайшоў да таго доміка, дзе жыў Несцяровіч, а цераз сенцы Ірына.. Вокны адчынены, і адтуль шмат галасоў. Гэта не дазволіла яму адразу пайсці туды. Чорны.

3. заг. дазво́ль(це). Ужываецца як форма ветлівага звароту да прысутных пры пачатку якога‑н. дзеяння. Дазвольце сход лічыць адкрытым. □ — Таварышы! Дазвольце назваць вас ганаровым і слаўным імем — чырвонаармейцы. Мікуліч.

4. заг. дазво́ль(це). Ужываецца як форма пярэчання, нязгоды з чым‑н. — Да... Дазвольце! — ускрыкнуў чыноўнік. — Дазвольце... Якое права... Самуйлёнак. Другую [пасцель] Таня прынесла сама. — Дазвольце, мы самі ўсё зробім, не турбуйцеся, — папрасіла жанчына. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)