пасе́лены

1. поселённый;

2. вселённый;

1, 2 см. пасялі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

osiedlić

зак. пасяліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зне́марасціць

‘пасяліць у кім-небудзь нярадаснае пачуццё’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зне́марашчу зне́марасцім
2-я ас. зне́марасціш зне́марасціце
3-я ас. зне́марасціць зне́марасцяць
Прошлы час
м. зне́марасціў зне́марасцілі
ж. зне́марасціла
н. зне́марасціла
Загадны лад
2-я ас. зне́марасці зне́марасціце
Дзеепрыслоўе
прош. час зне́марасціўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прысялі́ць, ‑сялю, ‑селіш, ‑селіць; зак., каго-што.

Пасяліць дадаткова да раней паселеных; падсяліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасяля́ць несов.

1. поселя́ть;

2. вселя́ть;

1, 2 см. пасялі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угнездава́ць

‘пасяліць каго-небудзь, што-небудзь дзе-небудзь (угнездаваць каго-небудзь, што-небудзь)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. угнязду́ю угнязду́ем
2-я ас. угнязду́еш угнязду́еце
3-я ас. угнязду́е угнязду́юць
Прошлы час
м. угнездава́ў угнездава́лі
ж. угнездава́ла
н. угнездава́ла
Загадны лад
2-я ас. угнязду́й угнязду́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час угнездава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перасялі́ць, ‑сялю, ‑селіш, ‑селіць; зак., каго-што.

Пасяліць у другім месцы. Перасяліць у новы дом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасялі́ць, -сялю́, -се́ліш, -се́ліць; -се́лены; зак., каго (што).

Пасяліць у другім месцы.

П. людзей у новы дом.

|| незак. перасяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| звар. перасялі́цца, -сялю́ся, -се́лішся, -се́ліцца; незак. перасяля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. перасяле́нне,-я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рассялі́ць, ‑сялю, ‑селіш, ‑селіць; зак., каго-што.

1. Пасяліць, даць месца для жылля (пра некалькіх або многіх). Рассяліць людзей па хатах. □ Перад наступленнем карнікаў быў .. загад: жанчын, дзяцей, хворых рассяліць у вёсках. Шамякін.

2. Пасяліць асобна адзін ад аднаго. Калі.. [хлопцаў] расселяць па розных пакоях, усё прападзе. А ў хлопцаў былі свае планы, свае меркаванні. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ulokować

зак.

1. змясціць;

2. пасяліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)