пасо́лка

‘жан. да пасол’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пасо́лка пасо́лкі
Р. пасо́лкі пасо́лак
Д. пасо́лцы пасо́лкам
В. пасо́лку пасо́лак
Т. пасо́лкай
пасо́лкаю		 пасо́лкамі
М. пасо́лцы пасо́лках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лега́т, -а, М -га́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Дыпламатычны прадстаўнік Папы Рымскага ў краінах, дзе пашыраны каталіцызм.

Папскі л.

2. Наогул пасол, пасланнік з рэлігійнай місіяй.

|| прым. лега́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Bótschafter

m -s, - дып. пасо́л

áußerordentlicher und bevóllmächtiger ~ — надзвыча́йны і паўнамо́цны пасо́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

посо́л​I дипл. пасо́л, -сла́ м., амбаса́дар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

посо́л​II м.

1. (действие) сале́нне, -ння ср., пасо́л, -лу м.;

2. (способ соления) пасо́л, -лу м.;

сельдь пря́ного посо́ла селядцы́ во́страга пасо́лу.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лега́т, ‑а, М ‑гаце, м.

1. У Старажытным Рыме — пасол сената пры правіцелях правінцыя; намеснік.

2. Дыпламатычны прадстаўнік рымскага папы. Панскі легат.

[Ад лац. legatus — пасланы, пасол.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ambassador extraordinary

надзвыча́йны пасо́л

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ambassador plenipotentiary

паўнамо́цны пасо́л

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

legat

м. легат; пасол

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ambasadorka

ж. пасол (жанчына)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)