epistle [ɪˈpɪsl] n.

1. fml пасла́нне; эпі́стала

2. eccl. апо́стальскае пасла́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бу́ла, ‑ы, ж.

Гіст. Папская грамата, папскае пасланне.

[Лац. bulla.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Эпістала, гл. Пасланне

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

энцы́кліка, ‑і, ДМ ‑ліцы, ж.

1. Пасланне адной якой‑н. царквы да другой.

2. Афіцыйнае пасланне рымскага папы да ўсіх католікаў або да каталіцкага духавенства па пытаннях рэлігіі, маралі, палітыкі, выхавання і пад.

[Ад грэч. enkýklios — кругавы, агульны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Séndschreiben

n -s, - пасла́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

па́стырскі:

па́стырскае [бі́скупскае] пасла́нне царк. Hírtenbrief m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ниспосла́ние ср., книжн. пасла́нне, -ння ср.; дар, род. да́ру м., дарава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Dánkadresse

f -, -n пасла́нне [а́драс] з падзя́каю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

эпі́стала, ‑ы, ж.

1. Літаратурны жанр 18 — пачатку 19 стст. — пасланне ў форме пісьма.

2. Уст., цяпер жарт. Пісьмо. У эпістале за 1913 год Максім Багдановіч .. прыгадваў пушкінскія брамы. Клышка.

[Ад грэч. epistole — пісьмо.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гра́матка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Памянш. да грамата (у 3 знач.); пісьмо, пасланне. [Летапісец] спісвае ўсё ад слова і да слова з даўнейшых граматак пра долю Магілёва. Багдановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)