рэмі́сія, ‑і, ж.

1. Часовае паслабленне або знікненне праяўленняў хваробы.

2. Скідка для выраўноўвання сумы плацяжу па рахунку.

[Ад лац. remissio — памятпэнне, паслабленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэду́кцыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Пераход ад складанага да больш простага; паслабленне чаго‑н. у якіх‑н. адносінах.

2. Адміранне, спрашчэнне будовы органа ў сувязі са стратай яго функцыі.

3. Узнаўленне элемента з вокіслу.

4. Скарачэнне, памяншэнне якой‑н. велічыні.

5. Паслабленне работы органаў мовы пры вымаўленні вядомага гука мовы.

[Ад лац. reducere — вяртаць; прыводзіць у пэўны стан.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анестэзі́я, ‑і, ж.

1. Страта або паслабленне ўспрымальнасці да знешніх раздражненняў.

2. Абязбольванне пры дапамозе анестэзійных сродкаў. Мясцовая анестэзія. Агульная анестэзія.

[Ад грэч. anaisthēsia — неадчувальнасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэмі́сія

(лац. remissio = памяншэнне, паслабленне)

1) часовае паслабленне або знікненне праяўленняў хваробы;

2) скідка для выраўноўвання сумы плацяжу па рахунку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэмі́сія

(лац. remissio = памяншэнне, паслабленне)

1) часовае паслабленне або зніжэнне праяўленняў хваробы;

2) кам. скідка для выраўноўвання сумы плацяжу па рахунку.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

усту́пка, -і, ДМ -пцы, ж.

1. гл. уступіць².

2. мн. -і, -пак. Адказ ад чаго-н. на карысць іншага.

Ісці на ўступкі.

3. мн. -і, -пак, перан. Кампраміснае рашэнне, паслабленне ў чым-н.

Зрабіць уступку традыцыі.

4. Скідка з назначанай цаны.

Прадаць тавар з уступкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Рэмі́сія ’часовае паслабленне або знікненне праяваў хваробы’ (ТСБМ). Ст.-бел. ремисия (ремисыя) ’адтэрміноўка рашэння справы на судзе’ < ст.-польск. remisyja ’тс’ < лац. rĕmissio ’перапынак; адмена’ (Булыка, Лекс. запазыч., 51).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Mílderung

f -, -en змякчэ́нне, паслабле́нне; cці́шванне (болю)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Льга ’можна, магчыма, дапушчальна’, ’магчымасць’ (Нас., Гарэц., Шат., Бір. дыс., ТСБМ, ТС; пух., З нар. сл.; уздз., пух., Сл. ПЗБ), льго ’тс’ (Мал.), смал. ’паслабленне’, рус. арханг. ’сіла, моц’. Да ільга́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дээскала́цыя

(ад дэ- + эскалацыя)

звужэнне маштабаў, змяншэнне, паслабленне чаго-н.; спыненне эскалацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)