се́ялкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сеялкі. Сеялкавы пасеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папа́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

Поле, пакінутае на адно лета незасеяным з мэтай паляпшэння глебы пад пасеў азімых.

Узараць п.

Пасвіць жывёлу на папары.

|| прым. папа́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ля́да, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, н.

1. Дзялянка высечанага лесу, хмызняку; высечка.

2. Расчышчанае месца ў лесе пад пасеў або сенажаць.

|| прым. ля́дны, -ая, -ае.

Лядная сістэма земляробства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падпо́крыўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які сеецца па якой‑н. культуры. Падпокрыўны пасеў канюшыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засе́яць, -е́ю, -е́еш, -е́е; -е́й; -е́яны; зак., што.

1. Заняць пад пасеў які-н. участак зямлі.

З. поле ячменем.

2. перан. Пакрыць мноствам каго-, чаго-н.

Неба засеяна зоркамі.

|| незак. засява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засе́ў, ‑севу, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. засяваць — засеяць; сяўба.

2. Тое, што засеяна; пасеў. Весела рунеў малады засеў ярыны. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэкагнасцыро́вачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да рэкагнасцыроўкі. Рэкагнасцыровачны паход. Рэкагнасцыровачныя работы.

2. Які робіцца для доследу, для вызначэння якасці. Рэкагнасцыровачны пасеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухрадко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які ўтварае або апрацоўвае два радкі адначасова (пра сельскагаспадарчыя машыны). // У два радкі. Двухрадковы пасеў.

2. Які складаецца з двух вершаваных радкоў. Двухрадковая страфа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радавы́​II с.-г. Drill-;

радавы́ пасе́ў Dríllsaat f -;

радава́я се́ялка Dríllmaschine f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вы́мак ’месца, дзе вымак ці вымерз пасеў’ (Яшк.). Рус. вы́моки, укр. ви́мок ’тс’. Бязафікснае ўтварэнне ад вымакнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)