адпа́свіцца, ‑пасуся, ‑пасешся, ‑пасецца; ‑пасёмся, ‑пасяцеся, ‑пасуцца і ‑пасуся, ‑пасвішся, ‑пасвіцца; ‑пасвімся, ‑пасвіцеся, ‑пасвяцца; пр. адпасвіўся, ‑пасвілася; заг. адпасіся; зак.

1. Адкарміцца, адгуляцца на падножным корме; ад’есціся.

2. Скончыць пасвіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pasture​2 [ˈpɑ:stʃə] v.

1. па́свіць жывёлу

2. па́свіцца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

па́сціцца, пасецца; незак.

Тое, што і пасвіцца. Пасціўся перад алешнікам спутаны конь. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

äsen

vi паляўн. па́свіцца, кармі́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

папа́свацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.

1. Карміць коней у дарозе ў час адпачынку, рабіць папаску.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пасвіцца дзе-н. час ад часу.

3. перан. Мець пажыву, карысць (разм.).

І вы каля яго папасваецеся?

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Па́свіць ’наглядаць на пашы за жывёлай, птушкай, пасці’ (ТСБМ, Др.-Падб., Мал., Яруш., Шат., Касп., Бяльк., Сл. ПЗБ), пасвіцца ’карміцца’ (Яруш., Касп.). Праз формы пастаіць ’пасвіць’, ’сцерагчы’, ’цешыць вока’, паствіцца ’пасвіцца ў полі’ (Нас.) узыходзяць да прасл. pas‑tva > naCTea (гл.) ’пасьба’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

trough [trɒf] n.

1. карму́шка; кары́та; жо́лаб;

be in the trough infml па́свіцца ля кары́та (перан.)

2. падэ́шва (хвалі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

paść się

незак. пасвіцца;

konie się pasą — коні пасвяцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Лэгір у выразе: іна́ [цялушка] йшчэ лэґіру ні знаіць (ушац., Свяжынскі, вусн. паведамл.) ’цялушка, якая вучыцца пасвіцца’. Да ла́гер (гл.) ’летні загон для жывёлы ў полі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Па́сціць ’пасвіць’ (ТСБМ, Шат., Касп., Сл. ПЗБ). Да пасці́ 1 (гл.). Другі канчатак інфінітыва па аналогіі з па́сцівіць (гл.). Сюды ж пасціцца ’пасвіцца’ (воран., паст., Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)