Verbum

уто́ра², -ы, мн. -ы, уто́р, ж. (спец.).

Другі голас у музычнай партыі.

сацыя́л-дэмакра́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Член сацыял-дэмакратычнай партыі.

беспарты́йны, -ая, -ае.

Які не з’яўляецца членам якой-н. партыі.

|| наз. беспарты́йнасць, -і, ж.

агра́рый, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Буйны землеўладальнік (кніжн.).

2. Член аграрнай партыі.

непарты́йны, -ая, -ае.

Які не з’яўляецца членам ніякай партыі; беспартыйны.

|| наз. непарты́йнасць, -і, ж.

мі́тальшпіль, -ю, мн. -і, -яў, м. (спец.).

Сярэдняя стадыя шахматнай партыі паміж дэбютам і эндшпілем.

кансерва́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек кансерватыўных поглядаў.

2. Член кансерватыўнай партыі.

|| прым. кансерва́тарскі, -ая, -ае.

каларату́ра, -ы, ж. (спец.).

Віртуозныя, тэхнічна цяжкія пасажы і меладычныя ўпрыгожанні ў вакальнай партыі.

|| прым. каларату́рны, -ая, -ае.

парты́йнасць, -і, ж.

1. Прыналежнасць да партыі (у 1 знач.).

2. Накіраванасць у рабоце, дзейнасці, прасякнутая пэўнай ідэалогіяй.

камуні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Член камуністычнай партыі.

|| ж. камуні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.