па́ртия​I полит. па́ртыя, -тыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ды́скант, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Высокі дзіцячы голас.

2. Спявак з такім голасам.

|| прым. дысканто́вы, -ая, -ае.

Дыскантовая партыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

разве́двальнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Той, хто займаецца разведваннем нетраў.

Інжынер-р.

|| прым. разве́двальніцкі, -ая, -ае.

Разведвальніцкая партыя геолагаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пу́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

Партыя гульні ў прэферанс, а таксама графа на аркушы для запісу вынікаў гульні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кампа́ртыя ж. (камуністы́чная па́ртыя) компа́ртия (коммунисти́ческая па́ртия)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

сапра́на, нескл.

1. н. Найбольш высокі пеўчы голас.

Каларатурнае с.

2. ж. Самая высокая партыя ў хоры.

|| прым. сапра́навы, -ая, -ае.

Сапранавая арыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

коммунисти́ческий камуністы́чны;

Коммунисти́ческая па́ртия Сове́тского Сою́за уст. Камуністы́чная па́ртыя Саве́цкага Саю́за;

Коммунисти́ческая па́ртия Белару́си Камуністы́чная па́ртыя Белару́сі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

парты́йны, -ая, -ае.

1. гл. партыя.

2. Які выражае інтарэсы партыі (у 1 знач.).

3. Прасякнуты пэўнай ідэалогіяй, які ажыццяўляе палітыку якой-н. партыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кантраба́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Струнны смычковы музычны інструмент самага нізкага гучання.

|| прым. кантраба́сны, -ая, -ае і кантрабасо́вы, -ая, -ае.

Кантрабасны смычок.

Кантрабасовая партыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

а́рыя, -і, мн. -і, а́рый, ж.

Партыя для аднаго голасу (пераважна ў оперы, аперэце) або для аднаго інструмента, а таксама самастойная вакальная ці інструментальная п’еса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)