кампенсава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад кампенсаваць.
2. у знач. прым. Які мае кампенсацыю (у 2 знач.); ураўнаважаны чым‑н. Кампенсаваны парок сэрца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кампенсава́ны
1. прич. компенси́рованный, возмещённый;
2. прил., мед. компенси́рованный;
к. паро́к сэ́рца — компенси́рованный поро́к се́рдца
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Нарачы́та ’назнарок’ (Яруш., Бяльк.), нарочыта ’тс’ (Растарг.), рус. нарочито ’наўмысна; даволі многа’, польск. naro‑ czyto ’поўна, дастаткова, значна; урачыста’, славац. пагосце ’ўрачыста, ’серб.-харв. нарочито ’спецыяльна; наўмысна’, балг. нарочито ’тс’. Да *пагосць > параўн. ст.-слав. нарочитъ ’асаблівы, выдатны, праслаўлены’, гл. парок.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
анархі́зм2
(ад ан- + гр. orchis = яечка)
парок развіцця, які заключаецца ў адсутнасці абодвух яечкаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
прыро́джаны, ‑ая, ‑ае.
1. Уласцівы ад нараджэння. Прыроджаны імунітэт. Прыроджаны парок сэрца. □ У яе быў прыроджаны такт і уменне трымаць сябе сярод школьнікаў. Колас.
2. Які ў найвышэйшай ступені валодае якімі‑н. уласцівасцямі, якасцямі для якой‑н. дзейнасці. Прыроджаны тэхнік. □ [Расолава:] — На маю думку, Іванова — прыроджаны хірург. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аргані́чны, -ая, -ае.
1. Які належыць да жывёльнага або расліннага свету, які мае адносіны да арганізмаў (у 1 знач.).
А. свет.
Арганічная прырода.
2. Які датычыцца ўнутранай будовы чалавека, яго органаў.
А. парок сэрца.
3. перан. Які датычыцца самой сутнасці чаго-н., карэнны, унутрана ўласцівы каму-н.
Арганічнае адзінства тэорыі і практыкі.
Арганічнае непрыманне.
○
Арганічная хімія — раздзел хіміі, які вывучае злучэнні, што змяшчаюць у сабе вуглярод.
|| наз. аргані́чнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
поро́к м.
1. (изъян) зага́на, -ны ж., разг. вада́, -ды́ ж.; (недостаток) недахо́п, -пу м.;
2. (разврат) распу́ста, -ты ж.;
погря́знуть в поро́ке загра́знуць (увя́знуць) у распу́сце;
3. мед. паро́к, -ку м.;
поро́к се́рдца мед. паро́к сэ́рца;
◊
бе́дность не поро́к бе́днасць не зага́на.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пігапа́гі
(ад гр. pyge = крыж + pagos = скаваны)
парок развіцця, пры якім блізняты зрасліся ў вобласці крыжа (параўн. ксіфапагі).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
цыклапі́я
(ад гр. kyklops = круглавокі)
рэдкі парок развіцця, наяўнасць толькі аднаго вока, што змяшчаецца на сярэдняй лініі твару.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ксіфапа́гі
(ад гр. ksiphos = мечападобны храсток + pagos = горб)
парок развіцця, пры якім блізняты зрасліся ў вобласці грудзей (параўн. пігапагі).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)