papieski

папскі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pontifical [pɒnˈtɪfɪkl] adj. fml

1. па́пскі

2. епі́скапскі, архірэ́йскі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лега́т, -а, М -га́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Дыпламатычны прадстаўнік Папы Рымскага ў краінах, дзе пашыраны каталіцызм.

Папскі л.

2. Наогул пасол, пасланнік з рэлігійнай місіяй.

|| прым. лега́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

papal

[ˈpeɪpəl]

adj.

па́пскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

päpstlich

a па́пскі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

apostólisch

a апо́стальскі, па́пскі

Apostólischer Stuhl — па́пскі прасто́л, па́пскае [епі́скапскае] крэ́сла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nuncio

[ˈnʌnsioʊ]

n., pl. -cios

па́пскі ну́нцый

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Apostolic, apostolic

[,æpəˈstɑ:lɪk]

adj.

1) апо́стальскі

2) па́пскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Núntius

m -, Núnti¦en (па́пскі) ну́нцый

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дэкрэта́л

(с.-лац. decretale, ад лац. decretalis = які датычыць дэкрэта)

папскі статут.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)