Паповіч А. Дз. 5/494

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Паповіч В. А. (партызан) 8/179

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Паповіч П. Р. 5/493, 495; 6/351; 7/511; 8/92; 10/509; 11/583

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

«Алёша Паповіч і Тугарын» (быліна) 2/494

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Папо́вічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Папо́вічы
Р. Папо́віч
Папо́вічаў
Д. Папо́вічам
В. Папо́вічы
Т. Папо́вічамі
М. Папо́вічах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пападзю́к, ‑а, м.

Разм. Паповіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

попо́вич разг. пападзю́к, -ка́ м., папо́віч, -ча м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пападдзя́ ’жонка папа’ (ТСБМ, Нас., Шат.). Рус. попадья́, укр. попадя́, ст.-рус. попадіꙗ, попадья. З грэч. παπαδια ’тс’ < παπᾶς ’свяшчэннік’ (Фасмер, 3, 327; там жа і інш. літ-ра). Ад пападдзя ўтворана пападзю́к ’паповіч, сын свяшчэнніка’ (Мал.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)