нанасі́цца, ‑нашуся, ‑носішся, ‑носіцца; зак.

Разм. Многа, доўга або ўволю панасіць каго‑, што‑н. Нанасіцца вады за дзень. □ Эх ты, лёс чалавечы! Што ты робіш са мною? Я яшчэ не нанасіўся.. Сяргейкі, не нацешыўся ўсмешкамі. Сабаленка. // Напрацавацца, носячы што‑н. — Я прынясу [вады] яшчэ, — кажу я, — прынясу!.. Ды мама не дае мне вядра. — Наносішся яшчэ, — гаворыць яна. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пано́шаны

1. прич. перено́шенный;

2. прич. изно́шенный;

1, 2 см. панасі́ць 1, 2;

3. прил. (об одежде и т.п.) поно́шенный; поде́ржанный; изно́шенный, потёртый;

4. прил., перен. поно́шенный, потрёпанный, пота́сканный;

п. вы́гляд — поно́шенный (потрёпанный, пота́сканный) вид

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)