мно́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; незак.

1. што. Памнажаць адзін лік на другі.

М. пяць на два.

2. каго-што. Павялічваць у колькасці.

М. багацце краіны.

|| зак. памно́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны.

|| наз. мно́жанне, -я, н. (да 1 знач.) і памнажэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Множыць ’павялічваць’, ’памнажаць адзін лік на другі’, множыцца ’размнажацца’, ’дабаўляцца’ (ТСБМ, Нас., Яруш., ТС). Прасл. mъnoziti (sę). Да многа (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

памнажэ́нне ср.

1. умноже́ние;

2. мат. умноже́ние, перемноже́ние;

1, 2 см. памнажа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

málnehmen

* аддз. vt памнажа́ць, мно́жыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vervíelfachen

vt памнажа́ць, павялі́чваць, пабо́льшваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мно́жить несов.

1. мат. мно́жыць;

2. (увеличивать в количестве) мно́жыць, памнажа́ць, павялі́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pomnażać

незак. множыць; памнажаць; павялічваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

powielać

незак. памнажаць; рабіць копіі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Спаро́міць ‘падганяць, прыскорваць’, спаро́міцца ‘спяшацца’, ‘паспяваць, упраўляцца’ (Нас.), ‘назапашваць, збіраць; запасіць’, спо́рам ‘назапашванне’ (Ласт.). Відаць, да спор 1, у аснове дзеепрыметнік на ‑ом ад спары́ць ‘памнажаць, прыбываць’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

памнажа́цца несов.

1. умножа́ться, мно́житься, расти́;

2. страд. умножа́ться; помножа́ться, перемножа́ться, мно́житься; см. памнажа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)