аўтарытэ́тны, -ая, -ае.

1. Які карыстаецца аўтарытэтам.

А. вучоны.

2. Які заслугоўвае бясспрэчнае давер’е.

Аўтарытэтная думка.

3. Які не дапускае пярэчання.

А. тон.

А. палітык.

|| наз. аўтарытэ́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

увішны́, -а́я, -о́е.

1. Жвавы, спрытны ў рухах (пра чалавека, жывёл, птушак); уласцівы такому чалавеку; хуткі, спорны.

У. у рабоце.

Увішныя рухі.

2. перан. Вынаходлівы, хітры.

У. палітык.

|| наз. уві́шнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

polityk

м. палітык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rightist [ˈraɪtɪst] n., adj. пра́вы, палі́тык пра́вых по́глядаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

statesman [ˈsteɪtsmən] n. (pl. -men) дзяржа́ўны дзе́яч, палі́тык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вузкало́бы, ‑ая, ‑ае.

1. З вузкім, нізкім ілбом.

2. перан. Разм. З абмежаванымі поглядамі; недалёкі. Вузкалобы палітык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Polítiker

m -s, - палі́тык, паліты́чны дзе́яч

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

short-sighted [ˌʃɔ:tˈsaɪtɪd] adj.

1. блізару́кі

2. непрадба́члівы;

a short-sighted politician непрадба́члівы палі́тык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

філантро́п, ‑а, м.

Той, хто займаецца філантропіяй; дабрачынец. — Міхаіл Палікарпавіч — дабрэйшы чалавек, — сказаў [Пілацееў], звяртаючыся да агранома. — Вялікі філантроп і палітык у больш шырокім сэнсе гэтага слова, чым мы. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

politician

[,pɑ:ləˈtɪʃən]

n.

1) палі́тык -а m.

2) дзяржа́ўны дзяя́ч

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)