спарашутава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак.

Зніжаючыся, паляцець з вельмі малой скорасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полете́ть сов., в разн. знач. паляце́ць; (помчаться — ещё) памча́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ту́рман зоол. ту́рман, -на м.;

◊

полете́ть ту́рманом паляце́ць ту́рманам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

odlecieć

зак. адляцець, паляцець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ашугну́ць ’абступіць, абкружыць, агарнуць’ (КЭС, лаг.). Ад шугаць, шугнуць ’паляцець з шумам’, сюды ж, магчыма, шунуць ’наляцець, наскочыць’ (Жд.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

парашутава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак.

Спец. Спускаючыся, паляцець (ляцець) з крайне малой хуткасцю (пра самалёт, аэрастат).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odfrunąć

зак. паляцець; адляцець; пырхнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

узляце́ць, -лячу́, -ляці́ш, -ляці́ць; -ляці́м, -леціце́, -ляця́ць; -ляці́; зак.

Узняўшыся, паляцець.

Самалёт узляцеў.

Вераб’і ўзляцелі на страху.

У. у паветра (таксама перан.: узарвацца, разляцецца ад выбуху).

|| незак. узлята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. узлёт, -у, М -лёце, м.; прым. узлётны, -ая, -ае.

Узлётная паласа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

lóslaufen

* аддз. vi (s) разм. пабе́гчы, паляце́ць; спарт. стартава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pobiec

зак.

1. пабегчы;

2. паляцець; памкнуцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)