по́ліва, -а, н.

1. гл. палоць.

2. Тое, што трэба прапалоць або што праполата.

У агародзе яшчэ многа поліва.

|| прым. по́ліўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

jäten

vt пало́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пало́цца, полецца; незак.

Зал. да палоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́латы, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад палоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pleć

незак. палоць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перепа́лывать несов.

1. (всё, многое) пало́ць;

2. (ещё раз) перапо́лваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́ліва, ‑а, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. палоць.

2. Тое, што трэба прапалоць або што праполата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пе́ліва ’поліва’ (астрав., шальч., Сл. ПЗБ), пе́ліць палоць’ (астрав., трак., Сл. ПЗБ). Відазмененыя поліва, палоць (гл.) пад уплывам польск. дз. pleć, 1‑ая ас. pielę, plić, plewić ’палоць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дапало́ць, ‑палю, ‑полеш, ‑поле; зак., што.

Скончыць палоць што‑н.; прапалоць да якога‑н. месца, прадмета. Дапалоць лён. Дапалоць да дарогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gracować

незак. палоць, рыхліць зямлю матыкай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)