паласка́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. паласкаць.

2. Лекавая вадкасць, якой палошчуць горла, рот.

Цёплае п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

gargle [ˈgɑ:gl] v. (with) паласка́ць (горла, рот)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

płukać

незак. паласкаць;

płukać gardło — паласкаць горла;

płukać bieliznę — паласкаць бялізну

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прапаласка́ць, -лашчу́, -ло́шчаш, -ло́шча; -лашчы́; -ласка́ны; зак., што.

1. гл. паласкаць.

2. Правесці які-н. час палошчучы.

Дзве гадзіны прапаласкала бялізну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паласка́ны в разн. знач. поло́сканный; см. паласка́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паласка́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад паласкаць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

swill​2 [swɪl] v.

1. паласка́ць

2. infml жлу́кціць, хлябта́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паля́скаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Ляскаць некаторы час. Паляскаць пугай. Паласкаць костачкамі лічыльніка. Паляскаць зубамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wypłukiwać

незак. паласкаць, выпалоскваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шалфе́й, -ю, м.

Травяністая расліна сямейства губакветных з пахучымі кветкамі, адзін з відаў якой выкарыстоўваецца ў медыцыне для лекавых настояў, а таксама сам настой.

Паласкаць горла шалфеем.

|| прым. шалфе́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)