поло́манный в разн. знач. палама́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лама́ны і ло́маны, -ая, -ае.

1. Паламаны, сапсаваны.

Л. стол.

2. перан. Няправільны, скажоны.

Гаварыць на ламанай рускай мове.

3. Няроўны, загнуты пад вуглом.

Ламаныя густыя бровы.

○

Ламаная лінія — у матэматыцы: лінія з адрэзкаў прамой лініі, злучаных пад вуглом.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

brashy

[ˈbræʃi]

adj.

палама́ны, аблама́ны, пакры́шаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

парка́нне, ‑я, н., зб.

Разм. Штыкеціны паркана. Паркан ад агарода паламаны, парканне рассунута. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

repair​2 [rɪˈpeə] v.

1. рамантава́ць, папраўля́ць;

repair a broken fence адрамантава́ць палама́ны плот

2. аднаўля́ць (адносіны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

злама́ны і зло́маны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад зламаць.

2. у знач. прым. Папсаваны, паламаны. Зламаны нож.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Валкан ’вялікі разбуральны вецер, буран; паламаны бурай лес’ (Яшк.). Да валкі ’які валіць’ < валіць 1. Параўн. буран.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разва́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад разваліць.

2. у знач. прым. Які разваліўся; разламаны, паламаны. [Максім Астапавіч] абышоў навокал хату — усё было старое, трухлявае, разваленае. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

połamany

połaman|y

паламаны;

~a linia мат. ломаная лінія

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

обло́манный

1. аблама́ны, мног. паабло́мліваны; палама́ны;

2. аблама́ны, улама́ны; угаво́раны; перакана́ны; см. облома́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)