humility

[hjuˈmɪləti]

n., pl. -ties

пако́ра, пако́рнасьць, пако́рлівасьць, ціхма́насьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Góttergebenheit

f - набо́жнасць, пако́рлівасць (Божай волі), пако́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

resignation [ˌrezɪgˈneɪʃn] n.

1. адмаўле́нне ад паса́ды; адста́ўка;

hand in one’s resignation пада́ць зая́ву аб адста́ўцы

2. пако́рлівасць; пако́ра; пако́рнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

поко́рность пако́рнасць, -ці ж., пако́ра, -ры ж.;

изъяви́ть поко́рность вы́казаць пако́рнасць; (подчиниться) скары́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ві́ннасць ’віна’ (Гарэц., Нас.); ’пакора, пакорнасць, абавязак’ (Нас.). Укр. винність ’вінаватасць’, паўн.-рус. винность ’стан вінаватага’, уладз., арханг., перм., арл. ’вінаватасць, віна’, ст.-рус. винность ’тс’ (з XVII ст.), польск. winność ’абавязак вярнуць доўг’; ’віна’. Запазычана з польскай мовы, дзе семантыка лексемы бліжэй да бел., чым у рускай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

obedience [əʊˈbi:diəns] n. паслухмя́насць, пако́ра, пако́рнасць, пако́рлівасць, ціхмя́насць; blind/complete/total/unquestioning obedience сляпо́е/по́ўнае/абсалю́тнае/безумо́ўнае/беспярэ́чнае падпара́дкаванне;

in obedience to the law у адпаве́днасці з зако́нам, адпаве́дна зако́ну

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Gehórsam

m -s пако́ра, пако́рлівасць, паслухмя́насць

den ~ verwéigern — выхо́дзіць з падпарадкава́ння

~ bezéigen [léisten, üben] — слу́хацца, падпарадко́ўвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ты́хо-лы́хо ‘шыта-крыта’ (драг., З нар. сл.). Да ці́ха і лі́ха (гл.) з заходнепалескай фанетыкай, параўн. ст.-бел. тихо, тыхо ‘ціха’, тихота, тихость ‘адсутнасць гаворкі, лагоднасць, пакора’ і лихо ‘зло’, ‘адчайна, рызыкоўны (ГСБМ); ведаць, на аснове рыфмаванага выслоўя, параўн. Cicho, bo budzie licho! (ваўк., Федар. 4), або Ot, ad licha cicha, a dabra ni czutno (там жа), He чапай ліха, пакуль яно ціха (Вушац. сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

uległość

uległoś|ć

ж. падатлівасць; пакорнасць; пакорлівасць; пакора;

zmusić do ~ci — прымусіць да пакоры; змусіць падпарадкавацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

смире́ние ср.

1. (действие) уціхамі́ранне, -ння ср.; уціхамі́рванне, -ння ср., утаймава́нне, -ння ср.;

2. (о чувстве) пако́ра, -ры ж.; пако́рлівасць, -ці ж.; ціхмя́насць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)