шпі́лька ж.

1. в разн. знач. шпи́лька; була́вка;

2. перен. шпи́лька;

падпуска́ць ~кі — подпуска́ть шпи́льки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпи́лька в разн. знач. шпі́лька, -кі ж.;

роговы́е шпи́льки рагавы́я шпі́лькі;

◊

подпуска́ть шпи́льки падпуска́ць шпі́лькі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

taunt​2 [tɔ:nt] v.

1. гавары́ць з’е́дліва, падко́лваць, падпуска́ць шпі́лькі

2. зласлі́ва папрака́ць, кі́даць папро́кі;

taunt smb. with cowardice абвінава́чваць каго́-н. у баязлі́васці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ко́лкость

1. (качество, свойство) калю́часць, -ці ж.; (язвительность) з’е́длівасць, -ці ж.;

2. (колкое слово) шпі́лька, -кі ж.;

говори́ть ко́лкости падпуска́ць шпі́лькі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ciąć się

незак.

1. сячыся; рэзацца;

2. перан. сварыцца; падпускаць шпількі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bay​2 [beɪ] n. браха́нне, брэх, га́ўканне

♦

an animal at bay загна́ны (саба́камі) звер;

be/stand at bay быць у безвыхо́дным стано́вішчы;

hold/keep smb. at bay не падпуска́ць каго́-н. да сябе́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

przygryzać

незак.

1. прыкусваць; кусаць;

przygryzać wargi — прыкусваць вусны;

2. komu падпускаць шпількі каму; пад’ялдыкваць каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

про́паведзь, ‑і, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прапаведаваць; прапаведаванне.

2. Рэлігійна-павучальная прамова свяшчэннаслужыцеля звычайна ў царкве. Назаўтра поп граміў у царкве, у пропаведзі, каталіцтва, а Скуратовіч прымушан быў.. ехаць да споведзі аж у суседні прыход. Чорны. // перан. Разм. Павучанне, настаўленне. [Галубовіч:] — Не палічы гэта за нейкую пропаведзь. Я звяртаюся да цябе, як да чалавека, якому веру. Бальшавікі адкідаюць прыгожыя словы, мы не цураемся самай чорнай работы ў імя рэвалюцыі. Колас. — Усюды мы крычыш, што трэба берагчы лес, гадаваць яго да поўнай спеласці, не падпускаць браканьераў да жывога дрэва. І адразу ж забываемся на свае пропаведзі. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

domawiać

domawia|ć

незак.

1. czego дагаворваць што;

gdy ~ł tych słów ... — калі ён дагаворваў гэтыя словы...;

2. komu паджартоўваць з каго; падпускаць кепікі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dopuszczać

dopuszcz|ać

незак.

1. дапускаць, падпускаць;

2. дазваляць, дапускаць;

nie ~ę do tego — я гэтага не дазволю (не дапушчу);

~ać możliwość — дапускаць магчымасць (мажлівасць)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)