taunt​2 [tɔ:nt] v.

1. гавары́ць з’е́дліва, падко́лваць, падпуска́ць шпі́лькі

2. зласлі́ва папрака́ць, кі́даць папро́кі;

taunt smb. with cowardice абвінава́чваць каго́-н. у баязлі́васці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)