падпіра́ць несов., в разн. знач. подпира́ть; см. падпе́рці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпіра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да падперціся.

2. Зал. да падпіраць (гл. падперці ў 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пападпіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Падперці ўсё, многае. Каб не пападпіралі [яблыні], галіны маглі б паламацца. Рунец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

складня́, ‑і, ж.

Абл. Штабель. Там плот абваліўся — трэба яго падперці, там складня дроў нахілілася, вось-вось разбурыцца — трэба перакласці яе. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kinn

n -(e)s, -e падбаро́дак

das ~ auf die Hand stützen — падпе́рці галаву́ руко́ю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

плячу́к (род. плечука́) м.

1. разг. плечо́ ср.;

падпе́рці плечуко́м — подпере́ть плечо́м;

2. (подкладка под плечо в одежде) пле́чико ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

underlay

I [ˈʌndərleɪ]

1.

v.t. -laid, -laying

1) падклада́ць пад што

2) кла́сьці падкла́дку (пад дыва́н)

3) падклада́ць (каб падня́ць або́ падпе́рці)

2.

n.

падкла́дка f.

II [,ʌndərˈleɪ]

v., p.t. of underlie

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Стабу́рчыць ‘выгібаць, выкрыўляць, выстаўляць’ (Ласт.), ‘паказваць на цяжарнасць’: uže nasza pani staburczyć (Арх. Федар.), стабу́рчыцца ‘выстаўляцца’, стабу́рыцца ‘тапырыцца’ (Ласт.). Ведаць, вытворныя ад назоўніка, што ўзыходзіць да прасл. *stoborъ ‘слуп, пень’, параўн. стабу́р ‘тумба, падстаўка’ (Ласт.), серб.-харв. сто̏бор, сто̀бор ‘агароджа; двор, вуліца’, балг. стобо́р ‘плот’, ст.-слав. стоборъ ‘слуп’, або *stъb(ъ)rъ, параўн. ст.-польск. steber, славен. stebȅr ‘слуп’, серб.-харв. ста̀бар, харв. дыял. stabȁr ‘сцябло’, ст.-слав. стъбръ ‘тс’, якім адпавядаюць літ. stãbaras ‘сухая галіна’, stùburas ‘пень’, лат. stuburs ‘пень, слуп’, а таксама ст.-дац. stafœr, швед. дыял. staver ‘кол’, што ўзыходзяць да і.-е. *steb(h)‑ ‘слуп, апора, аснова, бервяно’, а таксама ‘падперці, абаперці; стаць нерухомым’, працягам якога з’яўляецца ст.-інд. stabhnā́ti ‘падтрымлівае, падпірае’ (Скок, 3, 323, 336; Глухак, 579; Сной₂, 696).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

упячы́, упяку, упячэш, упячэ; упячом, упечаце, упякуць; пр. упёк, упякла, ‑ло; заг. упячы; зак.

1. што. Спячы; добра прапячы. Упячы хлеб.

2. каго. Разм. Адправіць куды‑н. супраць волі. У польскай арміі.. [Максіма] ў страявую часць не ўзялі, а ўпяклі ў санітарны батальён. Машара. // Пасадзіць у турму, зняволіць. — Ды не! — запярэчыў .. [Лабановіч] сам сабе. — Некаму гэта патрэбна. Вось жа і мяне ўпяклі ў астрог, нават не паклапаціўшыся падперці прысуд доказамі. Колас. [Антось:] — Эх ты, чалавек — на галаве шапка! На каго ж ты пойдзеш са скаргай? На роднага брата! Табе будзе добра, як яго ў каталажку ўпякуць? С. Александровіч.

3. каго. Разм. Папракнуць каго‑н., з’едліва сказаць што‑н. каму‑н. — Мала ж ты каму верыш! — упёк.. [Башлыкова] хтосьці з залы, голасна, злосна. Мележ. Кожнае Званцова слова здавалася .. [Макару] зручным, каб упячы і яго, і Ёсіпа. Дуброўскі.

4. што. Разм. Марна патраціць, выдаткаваць. Паказальную кашару будавалі! — грошы ўпяклі, а карысці ніякай. Асіпенка.

5. па чым. Разм. Выцяць каго‑н. З усяго размаху ўпёк па спіне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

prop

I [prɑ:p]

1.

v.t. -pp -

1) падпіра́ць, абапіра́ць

to prop up the clothes line with the stick — падпе́рці калко́м вяро́ўку зь бялі́знай

2) падтры́мваць, дапамага́ць

2.

n.

1) падпо́рка, падста́ўка f.; падпо́ра f.

2) падтры́мка, апо́ра f.

A son should be the prop of the father’s old age — Сын паві́нен быць апо́рай ба́цьку ў ста́расьці

II [prɑ:p]

n., informal, Theatr.

прадме́ты абстано́ўкі ў спэкта́клі (мэ́бля, по́суд, збро́я), рэквізы́т -у m., бутафо́рыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)