падпяра́заны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падперазаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпяра́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падпяразваць — падперазаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подпоя́сать сов. падпераза́ць, мног. пападпяра́зваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

препояса́ть сов., книжн., уст. падпераза́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запераза́ць

‘падперазаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заперажу́ запяра́жам
2-я ас. запяра́жаш запяра́жаце
3-я ас. запяра́жа запяра́жуць
Прошлы час
м. запераза́ў запераза́лі
ж. запераза́ла
н. запераза́ла
Загадны лад
2-я ас. заперажы́ заперажы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час запераза́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пападпяра́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Падперазаць усіх, многіх або ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przepasać

зак. падперазаць, аперазаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перапераза́ць, ‑перажу, ‑пяражаш, ‑пяража; зак.

Разм.

1. каго. Аперазаць каго‑н. накрыж. Пераперазаць партызана кулямётнымі лентамі.

2. што. Аперазаць, падперазаць нанава, іначай. Пераперазаць папружку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыпаса́ць ’падперазаць; завязаць (фартух)’ (Сл. ПЗБ; іўеў., ЛА, 4). Да пас (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Выперазаць ’моцна сцебануць чым-небудзь гнуткім’ (Нас.), вы́перазацца ’моцна ўдарыцца аб што-небудзь’ (Нас.), вы́перзіцца ’зваліцца, упасці’ (Бяльк.). Гл. перазаць, падперазаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)