horseshoe [ˈhɔ:sʃu:] n. падко́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падко́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы; Р мн. ‑ковак; ж.

1. Памянш. да падкова.

2. Тое, што і падкова (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

podkowa

ж. падкова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

horseshoe

[ˈhɔrsʃu:]

n.

падко́ва f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

падковападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Такой формы, як падкова, падобны на падкову. Падковападобная бухта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Húfeisen

n -s, - падко́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вы́слізганы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад выслізгаць.

2. у знач. прым. Гладкі, выгладжаны да бляску. Востра паблісквала выслізганая падкова. Лынькоў. Калі пачало развідняцца, выслізганыя гусеніцы, ляскочучы, лічылі апошнія кіламетры магістраль. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яйла́, ‑ы, ж.

1. Галоўная града ў сістэме Крымскіх гор. Вецер звычайна дзьме з мора, бо з трох астатніх бакоў Сімеіз акружае надзейная варта — падкова Ай-Петрынскай яйлы. Карамазаў.

2. Агульная назва летняй пашы ў Крымскіх гарах.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́кавацца сов., прям., перен. вы́коваться;

падко́ва до́бра ~валася — подко́ва хорошо́ вы́ковалась;

хара́ктар геро́я ~ваўся ў барацьбе́ — хара́ктер геро́я вы́ковался в борьбе́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збі́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад збіць.

2. у знач. прым. Пашкоджаны, сапсаваны ўдарамі. Збітая падкова. Збіты буфер. // Разм. Стаптаны (пра абутак). Збітыя боты. Збітыя абцасы. // Са здзёртай скурай. Збітае калена.

3. перан.; у знач. прым. Усім вядомы, зацяганы. Збіты выраз. Збітыя параўнанні. Збітая тэма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)