падда́ная сущ. по́дданная; см. падда́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падда́ная, ‑ай, ж.

Жан. да падданы ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

poddany

гіст. падданы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

national​1 [ˈnæʃnəl] n. грамадзя́нін, падда́ны (якой-н. дзяржавы);

American nationals in Britain амерыка́нскія падда́ныя ў Вялікабрыта́ніі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

грамадзянін, падданы

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Úntertan

m -s i -en, -en

1) падда́ны

2) вернападда́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

inferior

[ɪnˈfɪriər]

1.

adj.

1) ніжэ́йшы (ста́нам, ра́нгам), падле́глы, падда́ны

2) го́ршага гату́нку; благі́, го́ршы; непаўнацэ́нны

3) Print. падрадко́вы, падтэ́кставы

2.

n.

1) падле́глы, падда́ны -ага m., падле́глая, падда́ная f.

2) рэч го́ршае я́касьці

•

- inferior to

- inferiority complex

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

subject​1 [ˈsʌbdʒɪkt] n.

1. тэ́ма, пыта́нне, прадме́т;

be on the subject гавары́ць на тэ́му;

change the subject змяні́ць тэ́му

2. аб’е́кт;

the subject of an experiment аб’е́кт эксперыме́нта

3. ling. дзе́йнік

4. падда́ны; падда́ная;

a British subject падда́ная Брыта́ніі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

subject

1. [ˈsʌbdʒekt]

n.

1) тэ́ма f.

2) прадме́т -у m. (вывучэ́ньня), аб’е́кт -у m. (дасьле́даваньня)

3) дысцыплі́на f., шко́льны прадме́т

4) падда́ны -ага m.

Queen’s subject — падда́ны карале́вы

5) дзе́йнік -а m.

6) тэ́ма f., сюжэ́т -у m. (тво́ру)

2.

adj.

падула́дны, падпара́дкаваны

We are subject to our country’s laws — Мы падпарадко́ўваемся зако́нам на́шай краі́ны

3. [səbˈdʒekt]

v.t.

1) падбіва́ць, заваёўваць, падпарадко́ўваць

2) паддава́ць

to subject to torture — паддава́ць катава́ньню

•

- subject to

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

По́слух 1 ’сведка на судзе ў старажытнасці’ (ТСБМ), ст.-бел. послухъ ’тс’, сюды ж варыянты з нарашчэннем суфікса послух‑ачъ, послух‑а‑тель (Сл. Скар.), рус. по́слух ’тс’, ст.-рус. послухъ ’тс’, польск. posłuch ’праслухоўванне’, чэш. posluchy ’выведванне, разведка’, славац. posluch ’тс’, ст.-слав. послоухъ ’сведка’. Да слухаць (гл.) (Фасмер, 3, 340); прыстаўка по- нясе семантыку выніковасці дзеяння, даслоўна — по́слух ’тое, што пачута’ ці ’той, хто пачуў’.

По́слух 2 рэліг. ’паслушэнства’, ’абавязак манаха ці паслужніка’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр.), ст.-бел. послушание, послушенство ’тс’ (Сл. Скар.), укр. по́слух ’паслушэнства’, польск. posłuch ’тс’, ’паслухмянасць’, ’абавязак’, серб. по̀слух ’тс’. Магчыма, калька з грэч. ὑπ‑ήκοος ’паслухмяны, падданы, падначалены’. Да слухаць (гл.).

По́слух 3 ’чутка, пагалоска’ (ТСБМ), рус. послух ’недакладныя звесткі, цёмныя, хлуслівыя чуткі’ (Сл. Салж.), ст.-рус. послухъ ’тс’, польск. posłuch ’чутка’, у іншых славянскіх мовах семантыка ’слых, магчымасць чуць’: чэш. posluch ’тс’, славен. posluh ’тс’. Параўн. по́слух 1 (гл.). Да слухаць (гл.).

По́слух 4 ’дапамога, палёгка’ (Сцяшк. Сл.). Відавочна, фанетычны запіс бел. послуг з фрыкатыўным [ɣ]. Да паслуга, служыць (гл.). Аддзеяслоўнае ўтварэнне з прыстаўкай по- з семантыкай выніковасці дзеяння.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)