падвя́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падвязваць — падвязаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

podwiązać

зак. падвязаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падвя́заны в разн. знач. подвя́занный; см. падвяза́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нападвя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Падвязаць многа чаго‑н. Нападвязваць галін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падвя́зваць несов., в разн. знач. подвя́зывать; см. падвяза́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпя́ць, падапну, падапнеш, падапне; падапнём, падапняце; зак., каго-што.

Туга, тужэй падвязаць. Падпяць падсядзёлак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пападвя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Падвязаць усё, многае. — Памідоры [Сымон] усе пападвязваў, зрабіў падпоркі для яблынь. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перавяза́цца, ‑вяжуся, ‑вяжашся, ‑вяжацца; зак.

1. Падвязаць, павязаць сябе чым‑н. Перавязацца поясам.

2. Налажыць сабе (або даць налажыць сабе) павязку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падвяза́цца, ‑вяжуся, ‑вяжашся, ‑вяжацца; зак.

Падвязаць на сабе што‑н.; падперазацца. Падвязацца вяроўкай. □ Ён, падвязаўшыся жончыным доўгім фартухом, перамываў у памыйніцы бульбу, ссыпаў яе ў вялікі чыгун. Гаўрылкін. Пахнуць градкі кменам і чарнушкай, Памідоры — проста дзіву дацца: Падвязаўся кожны куст істужкай, Быццам ён звярэдзіўся ў працы. Кляўко.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сурвэ́тка ж., в разн. знач. салфе́тка;

падвяза́ць ~ку — повяза́ть салфе́тку;

папяро́вая с. — бума́жная салфе́тка;

засла́ць ~кай ту́мбачку — накры́ть салфе́ткой ту́мбочку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)