падагульне́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падагульняць — падагуліць.
2. Вынік чаго‑н., вывады. Маралі, якімі заканчваюцца байкі, часта бываюць не абагульненнем ці хлёсткім падагульненнем, а звычайным растлумачэннем. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падагу́льваць I несов., см. падагульня́ць
падагу́льваць II сов., разг.
1. догуля́ть;
усе ~валі адпачы́нак — все догуля́ли о́тпуск;
2. доигра́ть;
п. па́ртыі ў ша́хматы — доигра́ть па́ртии в ша́хматы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)