побра́жничать сов., уст., обл. пагуля́ць, папі́ць, пабанкетава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

погуля́ть сов. пагуля́ць, (долго, неоднократно) папагу́льваць, папагуля́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

порезви́ться сов. пагуля́ць; (повеселиться) павесялі́цца; (пошалить) падурэ́ць, пагарэ́знічаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гульну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Разм. Добра, уволю пагуляць (на свяце, вечарынцы, вяселлі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pospacerować

зак. пагуляць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пачмані́ць ’пагуляць’ (бераст., Сцяшк. Сл.). Балтызм. Параўн. літ. žmonėtis ’гасцяваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

повинти́ть​II сов., карт., разг. пагуля́ць (згуля́ць) у вінт.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pohulać

зак. пагуляць; павесяліцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нагуля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

1. Доўга, уволю пагуляць дзе‑н. Нагуляцца ў лесе. □ І вырас [Міша] і нагуляўся як мае быць. Якімовіч. // Многа, уволю павесяліцца. А калі нагуляліся і нагаварыліся, госці селі за стол. Колас.

2. Многа, уволю пагуляць у якую‑н. гульню. Нагуляюцца [шахматысты] бывала так, што калі пакладуцца вечарам спаць, дык і шахматная дошка, і фігуры... доўга стаяць у вачах. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сусе́даў, ‑ава.

Які належыць суседу, мае адносіны да суседа. Суседавы дзеці. □ [Арцём:] — Мне і не снілася, што патраплю на вяселле! О, на суседавым вяселлі пагуляць прыемна! Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)