перакараба́ціцца, ‑баціцца; зак.

1. Скрывіцца, пагнуцца ў многіх месцах; пакарабаціцца. Дошкі перакарабаціліся.

2. Пакарабаціцца — пра ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

покоро́биться (о чём-л. гладком) пакараба́ціцца; пагну́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pogiąć się

зак. пагнуцца; сагнуцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

искорёжиться разг. пакараба́ціцца, пакруці́цца, скруці́цца; сагну́цца, пагну́цца; скрыві́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакараба́ціцца, ‑ціцца; зак.

Стаць карабатым; пакрывіцца, пагнуцца. На плоце, на жэрдках, падсохла кара, пакарабацілася і трэскалася пад рукой. Пташнікаў. Лісці вагона спусціліся ўніз і пакарабаціліся. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Сказу́біцца, скозу́бытысь ‘пакарабаціцца, пагнуцца’ (Клім.). Гл. козуб, параўн. ку́зубом ‘насуперак’ (ТС), а таксама ўкр. ко́зубом ста́ти ‘змерзнуць, стаць як кара (аб адзежы)’ < козуб ‘лубяная каробка, кошык’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)