fallacy

[ˈfæləsi]

n., pl. -cies

памы́лка f.; памылко́вая ду́мка, памылко́вы пагля́д

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

biased

[ˈbaɪəst]

adj.

прадузя́ты, небесстаро́нні, неаб’екты́ўны

a biased opinion — неаб'екты́ўны пагля́д, неаб’екты́ўная ду́мка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

subjective

[səbˈdʒektɪv]

adj.

1) суб’екты́ўны

2) асабі́сты, прыва́тны (ду́мка, пагля́д)

3) дзе́йнікавы

subjective case — назо́ўны склон

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pronouncement

[prəˈnaʊnsmənt]

n.

1) афіцы́йнае прызна́ньне; абвяшчэ́ньне n.

2) ду́мка f., пагля́д -у m.; пастано́ва f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

уто́млены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад утаміць.

2. у знач. прым. Абяссілены, змораны цяжкай працай ці якім‑н. іншым заняткам. Не раз, утомлены дарогай, Жыццём вясны мае ўбогай, К табе я ў думках залятаю І там душою спачываю. Колас. // Які выражае зморанасць. Куды старая выбралася з дому? Праведаць сына? Ці паклікаў зяць?.. Пагляд утомлены не мог сказаць. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зыр

1. Высокае, адкрытае месца (БРС). Тое ж пазор, пагля́д, ўззырь, ўззорыца, гля́нішча (Слаўг.).

2. Быстрыня; месца хуткага цячэння ў рацэ (БРС).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

error

[ˈerər]

n.

1) памы́лка, хі́ба f.

2) аблу́да f., памылко́вы пагля́д або́ ду́мка

3) грэх граху́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

considered

[kənˈsɪdərd]

adj.

1) ува́жліва праду́маны, абду́маны

This is my considered opinion — Гэ́та мой ува́жна праду́маны пагля́д

2) паважа́ны; шанава́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

шнуро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шнураваць.

2. Р мн. ‑ровак. Шнур або шнурок на якім‑н. адзенні і пад., пэўным чынам размешчаны, працягнуты, а таксама прашнураванае месца. Скрозь слой бруду на блясе цьмяна віднеўся малюнак: бліскучы бот, а побач — чаравік без шнуровак. Карпюк. Шнуроўка колеру зары, Пагляд, што бляск рубінавы, І сарафан агнём гарыць, Каралі — арабініны. Ляпёшкін. // Уст. Частка жаночай сукенкі, якая сцягваецца шнурком; гарсэт. Мураўёўна нізка звесіла галоўку, Бо занадта зацягнулася ў шнуроўку. Багдановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гро́зны, ‑ая, ‑ае; ‑зен, ‑зна.

1. Суровы, жорсткі ў абыходжанні з другімі. Грозны начальнік. □ Ля турэмнай брамы Грозны вартаўнік. Бядуля. Раптам з’явіўся грозны камандзір. — Што гэта? Хто вам дазволіў? Ніякіх сабак у лагеры! Няхай.

2. Які тоіць у сабе пагрозу; небяспечны, страшны. Грозная зброя. □ Фронт бліжэй і бліжэй, Грозны грукат плыве па барах. Панчанка. За грозным валам Коціць грозны вал, І пырскі — Вышай узбярэжных скал. Гілевіч.

3. Які выражае пагрозу. Грозны пагляд. Грозны голас. □ Пачуліся грозныя выкрыкі стражнікаў: «Шырэй дарогу! Шырэй! Убок! Убок!» Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)