нагла́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пагладзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагла́джаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пагладзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

огла́дить сов. (лошадь), спец. пагла́дзіць; (пригладить) абгла́дзіць, прыгла́дзіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pogładzić

зак. пагладзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дагла́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

Скончыць гладжанне чаго‑н., пагладзіць усё. Дагладзіць плацце. Дагладзіць бялізну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pogłaskać

зак. пагладзіць; палашчыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

musnąć

зак. кніжн. дакрануцца, даткнуцца, пагладзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пагла́джаны

1. обгла́женный;

2. погла́женный;

3. погла́женный, поутю́женный;

4. перегла́женный;

1-4 см. пагла́дзіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ускалма́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад ускалмаціць.

2. у знач. прым. Растрапаны, непрычасаны (пра валасы, шэрсць). Дзядзька Міша, праходзячы міма, пагладзіць ускалмачаныя валасы хлапчука і з усмешкай запытае: «Ну, як справы, Алік?» Хадкевіч. // З непрычасанымі, растрапанымі валасамі, шэрсцю. Пятро пазіраў на дзверы хаты. Нарэшце яны расчыніліся, паказалася ўскалмачаная галава без кепкі. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pat

[pæt]

1.

v., -tt -

1) пля́скаць (кава́лак це́ста і пад.)

2) ля́паць (па плячы́), гла́дзіць

pat a dog — пагла́дзіць саба́ку

2.

n.

1) паля́пваньне, гла́джаньне n.

2) малы́ кава́лачак (асабл. ма́сла)

•

- pat on the back

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)