Benchrichtigung

f -, -en

1) паведамле́нне, абвяшчэ́нне

2) паве́стка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

citation [saɪˈteɪʃn] n.

1. спасы́лка

2. цыта́цыя; цыта́та

3. law вы́клік/вы́заў у суд; по́зва/паве́стка ў суд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

По́зва ’выклік, павестка’, ’паведамленне’ (ТСБМ, Касп., Сл. ПЗБ), пазыва́ць ’выклікаць’, ’запрашаць’ (Сл. ЦРБ). Аддзеяслоўны назоўнік ад ст.-бел. позвать ’выклікаць у суд’ (1423) < *pozъvati, гл. зваць. Словаўтварэнне, як у назва < назваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

writ [rɪt] n. law

1. прадпіса́нне, зага́д

2. по́зва, паве́стка; і́скавая зая́ва

3. relig. піса́нне;

Holy/Sacred Writ Бі́блія, Свяшчэ́ннае піса́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

по́зва, ‑ы, ж.

Пісьмовае паведамленне аб выкліку куды‑н., павестка. Лабановіч зірнуў на паперку: гэта была позва ад Віленскай судовай палаты з’явіцца на суд. Колас. У кішэні ляжала позва з’явіцца на зборны пункт ваенкамата з патрэбнымі рэчамі. Лужанін. Позва загадвала .. [дзядзьку Мікіту] ў панядзелак з’явіцца ў суд. Сіпакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суд, -а́ і -у, М -дзе́ і -дзе, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. -а́, М -дзе́. Дзяржаўны орган, які разглядае і вырашае грамадзянскія спрэчкі і крымінальныя справы.

Народны с.

Вярхоўны с.

2. -а́, М -дзе́. Судовы працэс, разбор грамадзянскай або крымінальнай справы.

Выступіць на судзе.

Павестка на с.

4. -у, М -дзе. Думка, меркаванне аб чым-н.

С. гісторыі (ацэнкі і думкі будучых пакаленняў; высок.).

|| прым. судо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Мандрава́ць ’вандраваць, падарожнічаць, блукаць па свеце’ (Мал., Федар. 2, Федар. 7, Чач., Шат.; паўд.-усх., КЭС), ’вандраваць пешшу’ (Нар. Гом.). Укр. мандрува́ти ’тс’, ’ездзіць’. З польск. wędrować ’тс’, якое з ням. wandern ’падарожнічаць, блукаць’. Аб пераходзе в > м гл. Карскі, 1, 340. Сюды ж пераноснае мандровачкапавестка’ (светлаг., Мат. Гом.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

writ

[rɪt]

n.

1) піса́ньне, пісьмо́ n.

The Bible is Holy Writ — Бі́блія — гэ́та Сьвято́е пісьмо́

2) Law прадпіса́ньне n., паве́стка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wezwanie

н.

1. павестка; позва;

2. прызыў, заклік;

na wezwanie — па закліку; на заклік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

citation

[saɪˈteɪʃən]

n.

1)

а) цыта́та, спасы́лка f.

б) цытава́ньне, спасыла́ньне n.

2) Milit. пахва́льная зга́дка, адзна́ка

3) Law

а) вы́клік у суд

б) паве́стка ў суд, по́зва f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)