самавыратава́льнік

‘сродак аховы органаў дыхання і зроку’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. самавыратава́льнік самавыратава́льнікі
Р. самавыратава́льніка самавыратава́льнікаў
Д. самавыратава́льніку самавыратава́льнікам
В. самавыратава́льнік самавыратава́льнікі
Т. самавыратава́льнікам самавыратава́льнікамі
М. самавыратава́льніку самавыратава́льніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забеспячэ́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м. (разм.).

Работнік органаў забеспячэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анані́зм, -у, м.

Задавальненне палавой цягі раздражненнем (без палавога акта) палавых органаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

муніцыпаліза́цыя, -і, ж.

Перадача нерухомай уласнасці прыватных асоб у распараджэнне органаў мясцовага самакіравання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́барнасць, -і, ж.

Замяшчэнне пасад шляхам выбараў.

Прынцып выбарнасці.

В. органаў кіравання і кантролю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

судаво́дства, -а, н.

Дзейнасць судовых органаў па разглядзе і вырашэнні грамадзянскіх і крымінальных спраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тані́чны², -ая, -ае.

Які мае адносіны да тонусу арганізма, асобных яго органаў.

Т. рэфлекс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

многаўла́ддзе, -я, н.

Адначасовае існаванне некалькіх органаў кіравання, якія выконваюць аднолькавую функцыю; адсутнасць адзінага кіраўніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэфензі́ва, -ы, ж.

Палітычная паліцыя ў Польшчы ў 1918—1939 гг., а таксама назва органаў контрразведкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

флюарагра́фія, -і, ж.

Метад рэнтгеналагічнага даследавання: фатаграфаванне адлюстравання ўнутраных органаў чалавечага цела.

|| прым. флюараграфі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)