самавыратава́льнік
‘сродак аховы органаў дыхання і зроку’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| самавыратава́льнік | самавыратава́льнікі | |
| самавыратава́льніка | самавыратава́льнікаў | |
| самавыратава́льніку | самавыратава́льнікам | |
| самавыратава́льнік | самавыратава́льнікі | |
| самавыратава́льнікам | самавыратава́льнікамі | |
| самавыратава́льніку | самавыратава́льніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)