занумарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе.

Зак. да нумараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нумарава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. нумараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пранумарава́ць гл. нумараваць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нумаро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. нумараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лічбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; незак., што.

Абазначаць, меціць лічбамі; нумараваць. Лічбаваць старонкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

paginate [ˈpædʒɪneɪt] v. нумарава́ць старо́нкі (кнігі, часопіса і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нумара́цыя, -і, ж.

1. гл. нумараваць.

2. Лічбавае абазначэнне прадметаў, якія змяшчаюцца ў паслядоўным парадку.

Н. кватэр.

3. Сукупнасць прыёмаў называння і абазначэння лікаў.

Дзесятковая н.

|| прым. нумарацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

numeríeren

vt нумарава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

лічбава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; незак., што.

1. Абазначаць лічбамі; нумараваць.

Л. старонкі.

2. Пераводзіць інфармацыю ў двайковы код з дапамогай электронных сістэм.

|| наз. лічбава́нне, -я, н.

Л. старонак кніг.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

numerować

незак. нумараваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)