self-supporting [ˌselfsəˈpɔ:tɪŋ] adj. незале́жны (эканамічна)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

independent

[,ɪndɪˈpendənt]

adj.

1) незале́жны, самасто́йны

2) матэрыя́льна незале́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

незави́симый незале́жны; незале́жніцкі;

незави́симая поли́тика незале́жная (незале́жніцкая) палі́тыка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

незави́сящий незале́жны;

по незави́сящим обстоя́тельствам па незале́жных акалі́чнасцях.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трансцэндэнта́льны, ‑ая, ‑ае.

У ідэалістычнай філасофіі — абстрактна-лагічны, незалежны ад вопыту. Трансцэндэнтальны ідэалізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самасці́йны, ‑ая, ‑ае.

Незалежны, самастойны (пра нацыяналістычны контррэвалюцыйны рух на Украіне ў 1918–1920 гг.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

niepodległy

незалежны, суверэнны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

niezawisły

незалежны; самастойны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

únabhängig

a незале́жны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паўафіцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Не зусім афіцыйны; афіцыйны да некаторай ступені. Незалежны і паўафіцыйны тон укалоў дзяўчыну. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)