няві́нны, -ая, -ае.

1. Маральна чысты, бязгрэшны.

Нявіннае дзіця.

2. Наіўны, прастадушны.

Нявінныя словы.

3. Бяскрыўдны, бясшкодны.

Нявіннае какецтва.

4. Цнатлівы.

5. Тое, што і невінаваты.

|| наз. няві́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ingenuous [ɪnˈdʒenjuəs] adj. прастаду́шны; няхі́тры; наі́ўны, няво́пытны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

донкіхо́т, ‑а, М ‑хоце, м.

Наіўны летуценнік, фантазёр, які марна змагаецца за высокія, але неажыццявімыя ідэалы.

[Ад імя Дон Кіхота, героя рамана іспанскага пісьменніка Сервантэса.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

innocent [ˈɪnəsnt] adj.

1. невінава́ты

2. няві́нны; цнатлі́вы; наі́ўны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

го́ркі, -ая, -ае.

1. Які мае своеасаблівы едкі смак.

Г. палын.

Горкае лякарства.

2. перан. Поўны гора, цяжкі, гаротны.

Горкае жыццё.

Пераканацца на горкім вопыце.

Горкая праўда.

Горкія слёзы.

◊

Горкае дзіця (разм.) — наіўны, нявопытны малады чалавек.

Горкі п’яніца (разм., неадабр.) — алкаголік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

naív

a наі́ўны, прастаду́шны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wide-eyed [ˌwaɪdˈaɪd] adj.

1. наі́ўны

2. мо́цна здзі́ўлены або́ спало́ханы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gullible

[ˈgʌləbəl]

adj.

лёгкаве́рны, наі́ўны, прастаду́шны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нездага́длівы nicht schárfsinnig, schwer [lángsam] von Begriff; éinfältig (наіўны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

няві́нны

1. únschuldig, schúldlos;

2. (наіўны) únschuldig, naív; éinfältig (прастадушны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)