Разм. Драбіць, таўчы; раздрабляць. Зразумела, што [у будаўнікоў] было і начынне: кувалдачкі, каб разбіваць, мажджэрыць камень, кельмы.Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Gerätschaft
f -, -en прыла́ды, апарату́ра, рышту́нак, начы́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
мешкаві́на, ‑ы, ж.
Грубая моцная тканіна, з якой шыюць мяшкі і якая служыць для ўпакоўкі. Адамава начынне было захавана ў чахол, зроблены са старой мешкавіны.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
haberdashery[ˌhæbəˈdæʃəri]n.
1.BrE, datedначы́нне для шыцця́ (іголкі, шпількі, гузікі і да т.п.)
2.AmE, dated мужчы́нскае адзе́нне
3. галантарэ́я, галантарэ́йны магазі́н
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Ры́льнік ’судна (начное)’ (ветк.Мат. Гом.). Ад ры́ла (гл.), паколькі начынне мае ры́ла ’носік’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прычында́лы, прычанда́лэ, прычында́лле ’жартаўлівая (іншы раз зневажальная) назва розных прылад, рэчаў аднаго якога-небудзь прызначэння’ (ТСБМ, Янк. 1; мсцісл., З нар. сл.; ТС; драг., Нар. лекс.), ’начынне, прылады’ (Янк. 3.), прычында́льля, прыцанда́лле ’ўсякія дробныя рэчы ў гаспадарцы; прылады, начынне’ (Бяльк., Мат. Маг.), прычында́лле ’інструменты’ (Мат. Гом.), прычында́лы перан. ’фокусы’ (Сл. Брэс.), прычы́нды экспр. ’дурыкі’ (ТС). Укр.причанда́ли, причанда́л ’прылады, начынне, рэчы’, рус.причанда́лы, приченда́лы ’прадметы; дэталі прылад працы, розныя прылады, інструменты’, ’непатрэбныя рэчы, барахло’. Да прычына (гл.) з устаўным ‑д‑ (Трубачоў у Фасмера, 3, 369).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Мы́йніца1 ’начынне для мыцця’ (горац., Др.-Падб., Нас.). З польск.myjnica ’таз’. Пазней развілося значэнне ’рукамыйнік’ (Гарэц.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
по́суд, ‑у, М ‑дзе, м., зб.
Гаспадарчае начынне для прыгатавання і падачы ежы, пітва. Дзед быў рамеснікам: ён рабіў медны посуд для навакольных жыхароў і браў папраўляць рэчы.Бядуля.Марыя збірала са сталоў пакінуты ўчора посуд і насіла на кухню.Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
біто́н, ‑а, м.
Бляшаная з накрыўкай пасудзіна для пераносу і захавання малака і іншых вадкасцей. Даяркі ў белых, як у медсясцёр, халатах насілі ў малочную бітоны.Шахавец.Стары.. пайшоў да каморы, дзе хавалася ўсялякае начынне, ботам бразнуўся ў бітон з газай...Мікуліч.
[Ад фр. bidon.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Bestéck
n -(e)s, -e
1) прыбо́р, начы́нне (сталовае)
2) набо́р інструме́нтаў; гатава́льня
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)