талмуды́ст

(ад талмудызм)

1) паслядоўнік і тлумачальнік талмуду;

2) перан. начотчык, схаласт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геле́ртэр

(ням. Gelehrter)

кніжн. вучоны з чыста кніжнымі, адарванымі ад жыцця і практычнай дзейнасці ведамі; схаласт, начотчык.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

талмуды́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Паслядоўнік вучэння, выкладзенага ў талмудзе; тлумачальнік талмуда.

2. перан. Схаласт, начотчык. — Я талмудыстам ніколі не быў і ў такія тонкасці не ўдаюся. І следчы не будзе праводзіць мяжы паміж выразамі «царскі лад» і «царскі рэжым», — адказаў Нічыпар. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дактрынёр

(фр. doctrinaire, ад лац. doctrina = навука)

той, хто слепа, некрытычна прытрымліваецца якой-н. устарэлай дактрыны, догмы, завучаных формул і правіл; схаласт, начотчык.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дактрынёр

(фр. doctrinaire, ад лац. doctrina = вучэнне)

той, хто слепа, некрытычна прытрымліваецца якой-н. дактрыны, догмы, завучаных формул і правіл; схаласт, начотчык.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)