начэ́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да начапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

начэ́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад начапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

начэ́пліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. начэпліваць — начапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Начапіць, прычапіць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

naczepić

зак. начапіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

наве́сить сов. наве́сіць, мног. панаве́шваць; (нацепить) начапі́ць, мног. паначэ́пліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паначэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае; -аны і (разм.) паначапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., што і чаго.

Начапіць на каго-, што-н. усё, многае або ў вялікай колькасці.

П. вёдры на крукі.

П. шаблі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усчапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак., што.

1. на каго-што. Павесіць, начапіць.

У. стрэльбу на плячо.

2. на каго і без займ. Надзець на сябе або на каго-н. вопратку (разм.).

У. камізэльку.

|| незак. усчэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

*Ачапі́ць, очэпі́ць ’павесіць, начапіць, надзець’ (КСТ). Да чапіць, чапаць (гл.).

Ачапі́ць ’акружыць’ (КТС). Ад чэп ’ланцуг’, як рус. оцепить ад цепь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

начэ́плены

1. наце́пленный; наве́шанный;

2. разг., неодобр. напя́ленный, наце́пленный;

1, 2 см. начапі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)