Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
wzmianka
ж.
1. згадка; упамінанне;
2.нататка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Áufzeichnung
f -, -en на́кід, замалёўка; ната́тка; pl мемуа́ры
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
занато́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Рмн. ‑товак; ж.
Кароткі запіс, нататка. [У Самуйлёнка] былі ўжо занатоўкі і планы, але пісьменнік адчуваў, што яшчэ павярхоўна ўяўляецца яму змест новага твора.Хведаровіч.Сеўшы ў дрызіну, Прыстром выцягнуў традыцыйны блакнот і зрабіў у ім кароткую занатоўку.Шынклер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Vermérk
m -(e)s, -e ната́тка, адзна́ка, заўва́га, заме́тка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Notíz
f -, -en заме́тка, ната́тка
~ néhmen* (von D) — заўважа́ць (што-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
memorandum
[,meməˈrændəm]
n., pl. dums or -da
1) ната́ткаf., па́мятная запі́ска
2) мэмара́ндум -у m.; дыпляматы́чная но́та
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Но́та ’нота, гук’ (Яруш., ТСБМ), ’голас’ (Сл. ПЗБ), ст.-бел.нота ’нота, гук’ (1580). Даўняе запазычанне праз ст.-польск.nota (XVI ст.) з лац.nōta ’знак’ (Булыка, Лекс. запазыч., 166) або непасрэдна з с.-лац.nota ’нотны знак’, параўн. натаваць ’памячаць, адзначаць’, нататка ’заметка’ і пад. (ад лац.notare ’адзначаць, запісваць’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тлумача́льны erklärend, erläuternd;
тлумача́льны сло́ўнік erklärendes Wörterbuch, Glossár n -(e)s, -e і -i¦en;