Verbum

нагру́дны, -ая, -ае.

Прызначаны для таго, каб насіць на грудзях; які знаходзіцца на грудзях.

Н. значок.

Нагрудныя плаўнікі.

абно́скі, -аў, адз. абно́сак, -ска, м. (разм.).

Падношанае кім-н. адзенне, абутак; рыззё.

Хадзіць у абносках.

Насіць чужыя а.

флі́кер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Святлоадбівальны элемент, які выкарыстоўваецца для абазначэння пешаходаў у цёмны час сутак.

Насіць ф.

навы́пуск, прысл.

Не запраўляючы ў боты, чаравікі (пра штаны); зверху штаноў, спадніцы (пра кофту, кашулю).

Штаны н.

Насіць кофту н.

бядро́, -а́, мн. бёдры, -аў, н.

Частка нагі ад таза да калена.

Насіць спадніцу на бёдрах.

|| прым. бядро́вы, -ая, -ае.

Бядровая косць.

зва́цца, заву́ся, заве́шся, заве́цца; завёмся, завяце́ся, заву́цца; заві́ся; незак.

Насіць імя, называцца.

Гэты курорт завецца Сочы.

Каб людзьмі з., трэба людзьмі быць (прыказка).

бакенба́рды, -аў, адз. -а, -ы, ж.

Частка барады ад скроняў па шчоках пры выгаленым падбародку.

Адпусціць б.

Насіць б.

|| прым. бакенба́рдны, -ая, -ае.

папанасі́ць, -нашу́, -но́сіш, -но́сіць і папано́шваць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго-чаго (разм.).

Насіць доўга, неаднаразова; панасіць многа каго-, чаго-н.

Папанасіць (папаношваць) вады, дроў.