насты́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. незал. пр. ад настыць. Лужыны пахруствалі тонкім лядком, вецер гнаў па зямлі пажоўклае лісце, дранцвелі рукі ад халоднага раствору і настылай за ноч цэглы. Грахоўскі.

2. Які стаў халодным, ахаладзіўся. Настылае паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насты́нуть и насты́ть сов., разг.

1. (охладиться) насты́ць, мног. панастыва́ць;

2. (застыв, покрыть собой поверхность чего-л.) наме́рзнуць, мног. панамярза́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)